Nördzer

Ég fílaði bláu skífuna með Weezer mikið á sínum tíma(1994).
Hápunktar: My name is Jonas, the world has...., Undone the...., Say it ain't so og það besta only in dreams.

Svo kom Pinkerton(1996) og toppaði hana. Brakandi góð.
Hápunktar: Tired of sex, Across the sea, the good life, el scorcho, Pink triangle og falling for you.

Gærna albúmið(2001) var líka fínt. Síðri, en samt ágæt. Þrjár góðar skífur og enn í góðum málum.
Hápunktar: Don't let go, photograph, Islands in the sun, simple pages, O girlfriend.

Svo kom maladroit(2002) sem sökkaði. Obligatory að sökka smá líka, þetta getur ekki allt saman verið dans á rósum. Fíla bara lagið slob.

Make believe(2005) er líka léleg. Samt skárri en maladroit.
Einu lögin eru This is such a pity, hold me og kannski eitt til tvö í viðbót.

Rauða albúmið(2008) er líka lélegt. Þar eru bara tvö góð lög, en ó hvílík lög. Í raun eins og weezer gerast bestir. King og heartsong. Rokka.

http://www.youtube.com/watch?v=s7qJCRpofdU

http://www.youtube.com/watch?v=-VBvM33UX3Y

Ratitude(2009) er léleg.

Þannig að.....tvær brilliant skífur, þriðja platan góð en næstu fjórar sökka. Góður ferill? Harla.

ps svo eiga þeir gott kover af the weight sem kom út sem aukalag á rauðu skífunni.

....nei bara svona ef einhver hafi verið að velta þessu fyrir sér. Ofangreind upptalning kallast Músíkkus Pervertnus á latínu.