Sir Mixalot strikes again

Henti saman í eitt skítamix af nýju grúppunni sem ég er að fíla. Manchester Orchestra heitir bandið og er fínt aggresívt/indí/rokk.

Því hærra sem maður hlustar á þetta því betra. Án djóks. Helst að hlusta á þetta í bíl, einn og ekki á rúntinum.

Mixið er efsta lagið í djúkaranum hér á hægri hönd, að sjálfsögðu.

Mér finnst þetta nokkurs konar blanda af at the drive-inn, dashboard confessional og nirvana.

Þetta er 7 mínútna mix því ég bara gat ekki köttað meira af þessu. Þetta er úr sirka 5 lögum eða svo og eru öll fín. Skífan þeirra er í raun líka fín. sirka 3,8 stjörnur af 5.

Myndi segja að "Mainstream MeðalJón" sem hlustar bara á útvarp muni gefast nokkuð fljótt upp á þessu. En sá sem hefur áhuga á tónlist mun apeshitta yfir þessu.

Strím

er að stríma volvo mótinu á Finca Cortesín vinstra megin á skjánum og Ful-LP hægra megin.

Djöfull er Torres fallegt eintak af karlmanni.

golf

Tók mér mánaðarfrí frá golfi. Fór svo loks í gær og tók 135 bolta æfingu. Bara svona nett til að liðka sveifluna. Gerði allt bara rólega og var ekkert að stressa mig. Þetta kom bara vel út. Sérstaklega ásinn. Solid.

Reyndar var mótvindur, kalt og rigning svo maður var ekkert að þrusa kvikindinu mjög langt, en ég er ánægður með rythmann.

Fór svo inní hraunkotið og púttaði og vippaði.

Er búinn að vera hugsa mikið um sveifluna og það sem ég vill gera. Hægja á öllu, eins og alltaf, þó sérstaklega vippunum og púttstrokunni. Sérstaklega eftir að ég var straujaður í vippkeppni við Alfreð stigakóng, þá sá ég hve rólega hann var að sveifla. Þyrfti að fá einn tíma hjá honum.

Í dag þá finn ég fyrir strengjum í bakinu. Heilbrigt.

Kíki kannski smá á morgun og svo er fyrsta æfingin á mánudaginn. Bíð spenntur.

Strákakvöld

Allir vaknaðir hér á bæ. Sebastian að fara í krakkaleikfimi og María með honum. Ég ætla til strákana að horfa á Ars-Tott, hljómar ílla. Stúta einum söbbara í leiðinni og málið dautt.

Svo er María að fara sem vampíra á nasa í kvöld til Páls Óskars. Þannig að ég og pungurinn verðum einir heima í kvöld. Strákakvöld! Við munum borða nammi, panta pitsu, reykja vindla og horfa á klám. eeeeeeeekannski eftir 16 ár.

....og þannig dóu risaeðlur út

Hundurinn Sámur og dubious bóndasonur

Ég var sendur í sveit á yngri árum. Svona rétt til að siða kvikindið til.

Þetta var prófraun mikil og pungurinn lærði ýmislegt. Ég lærði á klukku. Ég lærði á mánuðina og að binda hnúta. Ég lærði líka að ég fengi ekki allt sem ég vildi og að það þýddi ekkert að væla eins og tjélling.

Það var harkan sex á þessum bæ. Ekkert múður. Ég þurfti að vakna fyrir allar aldir og ná í kýrnar og koma þeim fyrir í fjósinu. Svo aðstoðaði ég við að mjólka þær, old school aðferðir. Bera júgursmyrsl og allur pakkinn.

Það var að sjálfsögðu bóndasonur á býlinu eins og í öllum góðum kvikmyndum. Hann lifði sig sko alveg inní sitt steríótípu hlutverk. Hann var ekkert sérstaklega skemmtilegur við mig. Ég man allavega eftir því þannig, ekkert hrikalegur, bara svona nett stríðinn. Svo var annar strákur þarna líka á sama tíma og ég og þeir voru svona nett að hópa sig saman gegn mér. Bastards.

Til gamans má geta að hinn strákurinn var Finnur, sá hinn sami og var m.a. fréttamaður á skjá einum og í þættinum með stelpunni þarna glöðu sem var í Tal auglýsingunni.

anyways....þessi bóndasonur púllaði eitt hrikalegasta nastí trikk á mig ever.

Ég var náttúrulega ungur og ginkeyptur og hann alltaf eitthvað að plata mig.

Eitt það fyrsta sem hann púllaði á mig var ofangreint nastí trikk. Hann kenndi mér nefnilega hvernig ætti að vera góður við hundinn Sám. Hvernig maður klappaði greyinu og klóraði. Þetta var í upphafi sumars og ég voða ánægður. jeiii.

Í kjölfarið varð hundurinn minn besti vinur.

Svo í lok sumars komu mamma og pabbi að ná í mig og ég voða ánægður og vildi ólmur sýna þeim allt sem ég hafði lært.

Ég sýndi þeim að sjálfsögðu hundinn Sám, minn besta vin.

Sem ég sit hér í sófanum og skrifa þessa miður skemmtilegu reynslu þá er það mér ljóslifandi í minningunni hvernig pabbi horfði undrandi á mig þar sem ég var að klappa hundinum. Hann spurði mig loks;

,,siggi minn, af hverju ertu stöðugt að klóra honum á tippinu?"

Bóndasonurinn hafði þá horft uppá mig jerka(vera góður við) hundinum allt fokkin sumarið!

Engin furða að Sámur varð strax minn besti vinur.

gamalt

Þar sem ég var að skoða gamlar færslur á sir.blog.is rakst ég á þennan gullmola.

http://www.kvikmynd.is/video.asp?land=&offset=9&id=5806

Nokkuð sterkt. Þetta sýnir tækni til að dreifa prumpi. Þessir kínverjar mar...ótrúlegir.

Good ol times

Var að grafa upp gömlu færsluna um Celeb mótið sem ég tók þátt í á Finca Cortesín. Færslan er á neðangreindri slóð.

http://sir.blog.is/blog/sir/entry/495662/

Þar kom m.a. fram að þessar gömlu stjörnur sem ég spilaði með voru Chris Waddle, Glenn Hoddle, David Speedie, Mark Draper, Des Walker og svo mætti Peter Reid í partíið.

Good times.

Gaman að kíkja á svona gamlar færslur og rifja upp þessa góðu tíma.

Maður var á allt öðru leveli þá en nú. Mun síðri kylfingur.

update

vek athygli á kommentum á færslu um Svaðilfarir Estebans Oliviera þrem færslum neðar.

Þar koma viðbótar upplýsingar fram um fleiri samlíkingar rasista Japanans, í þetta sinn varð Zordiak skotspónn athyglinnar.

Ekki missa af því í kommentakerfinu.

Finca

Ég spilaði á þessum velli í Celeb Pro am móti sem gestur Landsbankans í Lux. Mikið djöfull var það skemmtileg reynsla.

Ég var sem sagt í liði með gæjum í lansanum í lux og við spiluðum við fullt af ríkum stórjöxlum.

Í þessu móti voru gamlar fótbolta stjörnur og spilaði ég við Des Walker t.d. sem var enn fullur þarna um morguninn eftir bissí kvöld að sögn. Var með honum í bíl og djöfull angaði hann af rommi.

Við spiluðum í þrjá daga á þrem mism völlum. Finca Cortesín, San Roque og Almenara.

Ég spilaði best á Finca Cortesín, ekki man ég skorið en ég man að þessir ríku voru að segja mér hvernig best væri að staðsetja upphafshöggin og slíkt, og ég gerði alltaf nákvæmlega eins og þeir sögðu. Þeir bentu t.d. á eitthvað tré og sögðu mér að miða á það og beygja kúluna aðeins til vinstri. BEM ég gerði það. Þeir voru líka gáttaðir. Og að staupa sig í leiðinni.

Anyways...þessi völlur er fáránlega fallegur og mjög extreme landslag. 100% í anda Cabell B Robinson sem er þekktur fyrir slíkt. Hann t.d. felur aldrei glompur heldur reynir að gera þær mjög sýnilegar og ógnvekjandi.

Það var komið fram við mann sem kóng þegar maður mætti. Mætti ávallt fyrstur, til að hita upp og slíkt. Maður parkeraði Focusnum og steig út. Þá var umsvifalaust þjónn kominn að bílnum og bannaði mér að taka nokkuð með mér. Því hann vildi bera allt. Hann sagði mér bara að fara inní skálann og hafa mig til. Svo labbaði ég bara út úr húsinu að range-inu og þar var allt dótið, tilbúið með ótakmörkuðum kúlum til að hita upp. Ásamt complimentari vatni.

Svo voru on course veitingar, fríar að sjálfsögðu, þar sem keyrt var á milli holla. Svo var fáránlega fansí matur og bara allur pakkinn.

Árið áður og mörg þar á undan hafði Paul Gasgoine verið fastagestur í þessu móti. Synd að hafa ekki séð hann.