Sigursteinsson

Sebas dansaði fína línu í gær. Hann var á mörkunum með að fíla þessa flugelda eður ei. Á endanum tók hann þá í sátt eftir pínku skeifu. Ekkert væl, bara smá skeifu.

Svo fékk hann ekki nóg. Hann vildi meina að þarna væru sjóræningjar að verki.

Við vorum upp á hól inní Garðabæ þar sem við sáum öll sveitafélögin skjóta upp. Vorum mætt korter í 24 og nutum útsýnisins.

Það var traettur lítill sebas sem sofnaði mér við hlið skömmu eftir það. Öllu jöfnu hamast hann í hárinu á mér þegar hann er að detta inn í draumaheiminn. Núna var hann grafkyrr með opin augun, hlustandi á flugeldana. Smátt og smátt urðu augnalokin þyngri og þyngri og hann sveif á vit ævintýra.

Hann rumskaði svo ekki fyrr en kl 11 í morgun. Skælbrosandi og samkjaftaði ekki um þessa klikkuðu sjóræningja sem voru með fluueddana og ragjéttunar, hávaðann og ljósin í gær.

Árið hefði ekki getað byrjað betur