Ferðalagið á heimsenda

Rúntuðum um Snæfellsnesið í gær. Stykkishólmur er krúttlegur bær. Grundafjörður og Ólafsvík ekki.

Frekar mikið af túristum á flakki. Milljón Ítalir á húsbílum út um allt. Og alltaf fyrir okkur. Stundum tóku þeir frammúr okkur en stundum við þeim. Þegar við brunuðum frammúr þeim þar sem þeir voru stopp að skoða eitthvað þá öskraði ég alltaf út um gluggann misgáfulega vel valin ítölsk orð. Einu sinni ,,Bonanza" (sem er örugglega bara ameríska) og einu sinni ,,chiao bello" (sem er frekar creepí því eftir á að hyggja þá þýðir þetta sennilega ,,bless fallegI" ekki fallegA.

Allavega, það var gott á milli okkar og Ítalana.

Við kíktum á þessa aflraunasteina í fjörunni, í Dritvík eða eitthvað álíka. Fjórir misþungir steinar, 23kg,54kg,100kg og 150kg.

Ég reif mig úr að ofan fyrir framan túristana og lyfti tveim fyrstu eins og ekkert væri. Sá þriðji haggaðist ekki enda erfitt að ná taki á þessum kvikindum.

Beta tók myndir af þessu til vitnisburðar. Og já, ég actually fór úr að ofan.

Lögðum af stað kl 11 og komum heim kl 21. Frekar þreytt eftir mikla keyrslu.

Í öðrum fréttum er það helst að eftir nokkrar mín fæ ég Sebas aftur heim eftir langa fjarveru. Get ekki beðið eftir að heyra frá hans ævintýrum.

Athugasemdir

[D (IP-tala skráð) 28.7.2010 kl. 10:19]

Vel gert barítónhornsfélagi <----- gott orð.

[Sigursteinn Ingvar Rúnarsson, 28.7.2010 kl. 10:28]

nei, nei, nei...þetta hljómar eitthvað rangt!

Barítónhornsfélagi!