just lift me up

Sebas er svo mikill músíkkant eins og pabbi sinn. Í bílnum heimtar hann alltaf don´t bring me down með black eyed peas. ,,papa, papa, láta aaaaaaaa,aaaaaaa" (þetta er viðlagið). Svo ýmist tekur hann lúftgítarinn eða trommar á fullu. Eða reyndar skiptist hann á, allt eftir því hvaða partur er í gangi hverju sinni.

Hann hefur átt sín uppáhalds lög í gegnum tíðina alveg síðan við vorum á rúntinum á costa del sol.

Hann tekur ástfóstri við lög og gjörsamlega yfirspilar þau. Ég er kominn með ógeð af þessu black eyed lagi. Hann fær ekki nóg.

Það er orðið svo slæmt að þegar ég skrifa diska til að hafa í bílnum þá verð ég að hafa sirka 3 aukalög á þeim fyrir hann. Tvö með black eyed peas og eitt með Bon Iver. Sama þótt ég skrifa kannski harðasta Indie rokk disk sögunar, þá eru alltaf þrjú fyrstu lögin fyrir Sebas. Annars setur hann upp massíva skeifu.

Svo kemur að því að ég þarf að neita honum um lagið og venja hann á nýtt lag. Það er erfitt transision faze. Og ég óska engum að vera með okkur feðgum í bíl þegar það kemur Veto á uppáhalds lag Sebas. Hann er nefnilega harður og trúr sínum tónlistarsmekk.

ps. minni svo á næst síðasta lagið í djúkaranum hér á hægri hönd þar sem Sebastian syngur Starálfur með Sigur Rós......flawless

Athugasemdir

[Pétur (IP-tala skráð) 12.11.2009 kl. 13:31]

Ég hef aldrei vaxið upp úr því að yfir fíla lög og hlusta endalaust á þau. Fæ eiginlega ekki leið á lögum sem mér finnst góð, tilfinningin er alltaf til staðar.