Stranger than Truman show

Veit ekki hvað það er en mér finnst oft hræðilega skemmtilegar myndir sem innihalda gamanleikara en eru semí alvarlegar. Það er þetta kontrast handritsins og, tja, lífsins, sem vekur áhuga.

Þetta kontrast að sjá mann sem maður kennir við hlátur, verða alvörugefin og kalla jafnframt fram melonkolíska tilfinningu. Slíkt hreyfir við mér.

Truman show var soldill frumkvöðull og smá beta version. Svo.....stranger than fiction sem ég er að horfa núna á.