Dauðlegur

Var vakinn af pungnum kl 8 í morgun. Náði samt að plata hann til að vekja Maríu og bögga hana í staðinn. Þannig náði ég í klukkutíma í viðbót undir sæng.

Var næstum dauður tvisvar á einni mínútu þar sem ég keyrði í hraunkotið. Kom að gulu ljósi og var sirka síðasti bíll til að ná yfir. Var að beygja til hægri á ljósunum en viti menn....það kom askvaðandi pallbíll af akreininni á móti og ætlaði að beygja inná sömu götu og ég (til vinstri frá honum séð).

Ég átti réttinn klárlega og hann átti að bíða að sjálfsögðu. Nei nei....hann bara hamrar stálið og ætlar bara inn í mig. Djöfull er fólk heimskt. Hvað...ætlaði hann bara að drepa mig eða....ógó pirraður yfir svona þroskaheftu fólki.

Ég snarstoppaði bara og þurfti meira að segja að bakka til baka því það var komið rautt ljós þegar svínið köttaði á mig.

Svo kom grænt ljós og ég bruna af stað. Eftir um 200 metra þá þarf ég að beygja upp til vinstri og stoppa umferð fyrir aftan mig. Ég gaf stefnuljósið tímanlega þar sem þetta er ekki það besta í gatnakerfinu.

Tek svo eftir bíl í baksýnisspeglinum sem er gjörsamlega að rippa upp malbikið og stefnir á mig á ljóshraða. Pikköpp bíll með kerru í eftirdragi. Hann var kominn á sirka 80 á bara um 200 metrum.

Hann tók ekki eftir að ég var stopp að bíða eftir að bílarnir á móti fari framhjá svo ég gæti beygt upp til vinstri. Finn svo bara vindhviðuna nánast þegar hann sikk sakkar framhjá mér. Á milli bílanna sem komu á akreininni á móti og mér. Hann þræddi nálaraugað og ég sá kerruna hendast til og frá.

Hálfviti. Við hefðum steindrepist.

En whatever.....allir sluppu og lífið hélt áfram.