End of an era

Skiluðum bílaleigubílnum í dag. Það finnst mér frekar stórt skref. Núna er maður bara eins og the locals, ekkert sem bendir til þess að ég sé túristi (fyrir utan ljósa húð,skilvirkni og atvinnuleysi)

Þar sem við fáum ekki fókusinn (eða el Fókó, eins og spánverjinn kallar hann) fyrr en á morgun þá lánaði los Antonios okkur annan bílinn í einn dag. Það byrjaði ekki gæfulega því þau gömlu eru niðrí Málaga á virkum dögum og setja alltaf kerfið á í villunni þar sem bíllinn var. Okkur var úthlutað öryggisnúmeri til að taka kerfið af þegar við næðum í bílinn, en að sjálfsögðu voru þetta ekki réttu tölurnar.

Þannig að klukkan 15 í dag þegar allt hverfið svaf sína ljúfu vanaföstu síestu þá fór kerfið náttúrulega á háa séið og allir hundarnir í hverfinu tóku undir. nice. way to suck up to the in-laws.

Við hringdum í þann gamla og ekkert svar. þá hringdum við í hinn antonio og hann gaf okkur upp réttu númerin. málið leyst.

Náði svo síðar að taka smá æfingu uppí La Cala. Fyrir mér er einfaldlega ekkert, ekkert sem ég vildi annað vera að gera en að æfa golf með góða tónlist í eyra og grænt gras undir fót.

Livin the dream baby.