Fyrirliðinn SIR

Ég man sem gerst hefði í gær þegar ég var gerður að fyrirliða Hvatar á Blönduósi.

Þ.e.a.s...............B-liðs Hvatar í pollaflokki

Það var mjög mikil skömm, að mínu mati.

Að meika ekki A-liðið..........algjör skandall

Allir vinir mínir voru í A-liðinu. Nema ég.

Mér til varnar var sú staðreynd að ég var aldrei neitt sérstaklega góður í fótbolta.

Ég man að Auðunn, sem þá var að þjálfa okkur, sagði á síðustu æfingunni fyrir þetta stóra pollamót sem var í vændum að enn væri séns að hann myndi breyta um og færa menn á milli A liðs og B liðs. Það færi eftir árangri á þessari síðustu æfingu.

Sjaldan eða aldrei hefur lítill Sigursteinn hlaupið meira eða gefið af sér af öllum lífssálarkrafti. Í þeirri von um að vinna mig inn í A liðið.

Ég bar hjartað á erminni og þeyttist um sem kvíga á vorin með sinnep í rassinum.

Fór í allar tæklingar. Upp í alla skallbolta. Gaf boltann. Hljóp og hljóp og hljóp.
.
.
.
.
.
.
Ég hef líklega aldrei orðið jafn sár og niðurlútur þegar Auðunn tilkynnti að engar breytingar yrðu gerðar á liðunum

Ég gekk heim með skottið á milli lappana.

Þvílík skömm

Þvílík niðurlæging

Dagar liðu og senn kom þetta godemn pollamót

Ég endaði á því að rúla B-liðinu. Skoraði beint úr hornspyrnu og fleira.

Big fish in a little pond

Það er stundum gott.

En skömmin yfir því að hafa verið í B-liði Hvatar á Blönduósi ber ég enn í dag.