Elvis

Kláraði Elvis í gær. Búinn að lesa þessar tvær bækur forever. Hef nefnilega 90% af tímanum bara lesið þær á klóstinu.

Niðurstaðan er þessi:

Elvis var flottur. Töff skemmtikraftur. En hann datt svo í þetta Michael Jackson þema. Einangraðist frá heiminum og varð eins og lítið spillt barn sem reiddist ef hann fékk ekki sínu fram.

Upphafið af endinum.....herinn. Þar fékk hann ,eins og allir, öppers til að halda sér vakandi. Amfetamínið notaði hann svo áfram þegar hann kom tilbaka og allt gengið hans var á þessu og þeir vöktu allar nætur. Svo þurfti hann dáners til að sofna á daginn. Þetta leiddi hann út í allskonar eiturlyf sem á endanum lamaði líkamsstarfsemina og á endanum dó hann við að rembast á klóstinu.

Ekki að grínast. Líffærin hans virkuðu ekki sem skildi því þau voru orðin svo slök útaf öllum þessum Qualudes og róandi lyfjum. Hann var fullur af skít því honum tókst ekki að remba honum út.

Eitt skiptið þá var hann í annarlegu ástandi og að remba kúk út og eitthvað gerðist þannig að hann fór í yfirlið og datt fram fyrir sig á klósettsetunni og dó.

Case closed

Líf hans var ömurlegt síðustu 7 árin eða svo. Var bara í lyfjamóki uppí herberginu sínu og leið ílla. Ótrúlega sorglegt að fólk geti ekki rifið sig upp úr svona dæmi. Hann hafði alltaf svo miklar áhyggjur af því að fólk elskaði hann ekki lengur. Stanslaust að efast. Svo dó hann og 50.000 manns komu upp að hliðinu á Graceland grenjandi.

Elvis the Pelvis has left the building