Frenzí

Við vorum að labba í miðbæ Wiesbaden á göngugötu þegar ég sá skyndilega einkennilegan, en jafnframt kunnulegan glampa í augum Betu.

Hún stoppaði, snéri á hæl og sem óð væri arkaði inn í búð.

Þessi búð......er sú búð sem allar konur elska.......við erum auðvitað að tala um hina margrómuðu.......... HM.

Mín var ekki lengi að ná áttum og kynnast krók og kima með því að standa við innganginn og skanna staðinn með blikandi augunum.

Það sem gerðist næst er eiginlega í móðu.

Við erum að tala um nokkurskonar frenzí sem kom yfir hana og hún raðaði í körfuna flík eftir flík.

Hún varð eiginlega hyper og byrjaði að tala við mig um barnaföt og allskonar stöff sem ég skildi ekkert í. Stærðir, liti og lögun sem gat alveg eins verið gríska fyrir mér.

Þá áttaði ég mig á því sem gerst hafði!

Hún hafði fyllst sömu öfgatilfinningu og ég, þegar ég sé hljóðfærabúð.

Það koma blindur fyrir augun(svipað og á hesti), sjónsviðið þrengist en einbeitingin verður jafnframt skarpari. Ánægjutilfinning hríslast um líkamann og maður verður ör. Maður er fljótari að hugsa, tekur ákvarðanir á örstundu og hefur gaman af því.

Frábært.

Ég lokaði því bara eyrunum, kinkaði kolli og opnaði budduna.

Ég vona bara að mér verði sýndur sami skilningur þegar hlutverkin víxlast :)