I Dig-ta

Fór á Dikta tónleikana í gær. Þeir voru fínir. Cliff Clavin byrjuðu og voru sæmó. Svo komu Ourlives og þeir sökka svo mikið að ég veit ekki hvað.

Ekki nóg með að tónlistin þeirra sé ekkert spes þá er framkoman og tónlistarleikurinn svo veikburða að ég efa að þeir dugi árið út.

Það getur vel verið að þeir batni og gefi eitthvað flott frá sér í framtíðinni en þeir þurfa þá heldur betur að girða í pung. Ég spái þeim ekki glæstri framtíð. Weak ass shæt!

Svo komu Dikta sem voru Frábærir. Einfaldlega besta,þéttasta,flottasta og hressasta hljómsveit landsins í dag.

Ég þoldi ekki dikta hér áður fyrr og það sannaðist í kvöld af hverju það var. Þegar þeir tóku eldra stöff þá koðnaði allt niður hjá þeim. Fyrir utan Breaking the waves sem er gott lag.

Söngvarinn er hress sem kemur á óvart miðað við útlit. Bassaleikarinn er fáránlega fyndinn og skemmtilegur. Sennilega flottasti bassaleikarinn á landinu í dag. Nonni á húðunum er fallegur með eindæmum og gítarleikarinn er svo sem steinrunninn útí horni, sem er bara fínt kontrast við hina.

Maður var kominn í hús um klukkan 3:20 og fékk meira að segja að sofa út þar sem ma&pa sáu um punginn. Ske-nilldin ein.